Duże jezioro (gł. 41m, pow. 877 ha) położone w głębokiej rynnie, o nieregularnej linii brzegowej, ze skarpami do 30 m, pociętej licznymi parowami i wąwozami porośniętymi lasami z dużym udziałem starych buczyn; W obniżeniach w pobliżu potoków wpadających do jeziora krajobraz urozmaicają bagna i torfowiska. Leży na terenie gmin Wałcz, Mirosławiec i Tuczno. Około 45% rezerwatu stanowią wody - Jez. Wielki Bytyń z zatokami Mała Krępa, Nakielska Łęka i Zdobowska Łęka oraz Jez. Bytyniec. Na krańcach północnych i południowych znajdują się dwie zatoki o długości odpowiednio 1,5 km i 3,6 km, a w centralnej części jeziora - "Szarzawie" znajdują się dwie wyspy o łącznej powierzchni 4 ha. W krajobrazie rezerwatu powierzchniowo dominują lasy z sędziwymi okazami buka i dęba. Duży areał zajmują kwaśne buczyny niżowe Luzulo pilosae-Fagetum, wśród których rozwinęły się na glebach uboższych acydofilne dąbrowy Calamagrostio-Quercetum w odmianie zachodniopomorskiej. Najżyźniejsze gleby rezerwatu są porośnięte przez łęgi i olsy Ribo nigri-alnetum i Fraxino-Alnetum.
Dużą osobliwością geobotaniczną rezerwatu są źródliska z rzeżuchą gorzką, śledziennicą skrętolistną i turzycą rzadkokłosą.
Jest to ważny fragment szlaku kajakowego, zaczynającego się na Jeziorze Raduń w Wałczu.

Obszar w całości na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy (36 326 ha) w granicach rezerwatu przyrody "Wielki Bytyń" (1826,55 ha, 1989).

Propozycje sieci Natura 2000 w Polsce organizacji pozarządowych - "Shadow List":

PLH320046 - Uroczyska Puszczy Drawskiej (65634,19 ha)
Ostoja obejmuje dużą część kompleksu leśnego położonego na równinie sandrowej. W miejscach, gdzie teren jest pofałdowany wzgórza osiągają wysokość do 121 m. Teren charakteryzuje się dobrze zachowanymi cennymi siedliskami przyrodniczymi - w tym 23 z załącznika l Dyrektywy Siedliskowej.
W odniesieniu do żyznych i kwaśnych buczyn jest to jeden z ważniejszych obszarów w Polsce - uroczysko Radęcin w Drawieńskim Parku Narodowym i kwaśne buczyny na zboczach doliny Drawy są jednymi z nielicznych w Polsce fragmentami buczyn o zachowanej naturalnej dynamice.
Na omawianym obszarze stwierdzono bogate populacje wielu rzadkich i zagrożonych gatunków - 25 z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej m.in. silne populacje: bobra Castor fiber, wydry Lutra lutra, żółwia błotnego Emys orbicularis.
Walorem przyrodniczym terenu jest ichtiofauna jezior, a szczególnie reofilna fauna wodna z takimi zagrożonymi gatunkami jak: łosoś Salmo salar, minóg rzeczny Lampetra fluviatilis, certa Vimba vimba, oraz stosunkowo liczne i trwałe populacje gatunków rzadkich w naszym kraju, jak: głowacz białopłetwy Cottus gobio, strzebla potokowa Phoxinus phoxinus, pstrąg potokowy Salmo trutta m. fario i lipień Thymallus thymallus stanowi dodatkowy element . Informacja o występowaniu na terenie Puszczy łątki turzycowej Coenagrion ornatum wymaga sprawdzenia.

PLH320021 - Strzaliny koło Tuczna (18,34 ha)
Jest to kompleks korytarzy i komór usytuowanych na głębokości 10-12 m pod ziemią, o łącznej długości 640 m, stanowiących fragment umocnień Wału Pomorskiego. W skład ostoi wchodzą także części budowli oraz otaczające je wydzielenia leśne, stanowiące osłonę wlotów do podziemnych chodników o łącznej powierzchni 18,67 ha. Jedno z największych znanych zimowisk nietoperzy w Polsce, czwarte (a w niektórych sezonach nawet trzecie) pod względem liczby zimujących osobników. W okresie jesienno-zimowym regularnie przebywają tu 4 gatunki tych ssaków (Myotis myotis, M. nattereri, M. daubentonii, Plecotus auritus). Sporadycznie zimuje tu także Myotis bechsteinii, dla którego jest to najbardziej na północ wysunięte stanowisko na terenie Polski. Liczba zimujących osobników wykazuje tendencję wzrostową (na początku lat 80-tych - ok. 300 os., w 1991 r 735 os., 1994 r 684 os., w roku 2000 - 895 os.).

PZLH320045 - Mirosławiec (6077,38 ha)
Ponad połowę obszaru zajmują zbiorowiska leśne pochodzące głównie z zalesień gruntów porolnych. Obszar zamieszkuje jedno z 5 wolnożyjących stad (najmniejsze) żubra w Polsce (gatunek priorytetowy). Wg inwentaryzacji z 2005 r. stan populacji liczy 24 osobniki i wykazuje stały wzrost liczbowy z tendencją do rozprzestrzeniania się i zasiedlania odpowiednich biotopów na Pomorzu Zachodnim. Większa część obszaru nie jest chroniona. Obszar obejmuje florystyczny rezerwat przyrody Rosiczki Mirosławskie.

PZLH300017 - Dolina Rurzycy (1760,13 ha)
Jedno z najważniejszych miejsc występowania skupisk ekosystemów źródlisk i torfowisk niskich w północnej Polsce. Torfowiska nadrzeczne i olszyny źródliskowe wykształcone są tutaj w klasycznej formie. Jest to najbardziej wartościowy fragment Lasów Wałeckich. Na tym obszarze stwierdzono występowanie 10 typów siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. W sumie siedliska z załącznika l DS. zajmują ponad 50% obszaru, który uznano za najważniejszy dla ochrony występujących w rozproszeniu priorytetowych źródlisk wapiennych i torfowisk zasadowych, a także zbiorowisk włosieniczników.

Szczegółowe infromacje nt. "NATURA 2000" - www.mos.gov.pl/natura2000